Getuigenis: wat Welzijnsschakels betekenen
Weet je wat er door mijn hoofd ging toen ik de eerste stap naar Ûze Plekke zette: “hoe zullen ze naar me kijken, wat zullen ze van mij denken ? “ maar toen ik binnen was zag ik vele mensen rond een tafel zitten, er stonden drank en koekjes op tafel en ik voelde zo aan dat het gezellig was. Plots zei iemand “ach nieuwe gezichten, welkom, pak een stoel en zet je bij”. Ik moet toegeven: na een half uurtje voelde ik mij daar veilig en goed. Eindelijk mensen die mij begrepen, die weten wat armoede is, en die ook weten wat uitsluiting is in de maatschappij. Bij mij duurt het wel een tijdje voor ik vertrouwen heb in mensen. Maar beetje bij beetje is het me gelukt om terug te durven vertrouwen in de mensen in Ûze Plekke.
Ûze Plekke haalt mij uit mijn isolement, ik word er beluisterd en voel me begrepen, ik word niet met de vinger gewezen, ik hoor er weer bij. UP was voor mij een reddingsboei.
Ik ben sterker geworden, begin weer in mezelf te geloven, durf meer opkomen voor mezelf en ik sluit me niet meer op.
Ik weet, er is niet altijd een oplossing voor elk probleem. In mijn verleden heb ik veel meegemaakt en dat veeg je niet zomaar weg. Maar je wordt sterker, je leert het verleden achter je te laten en te geloven in een nieuwe toekomst. Het geeft je een goed gevoel dat mensen in je geloven en dat je weer meetelt. En ik weet dat ik in alle vertrouwen mag aankloppen bij mensen in onze groep.
Stel je eens voor dat er geen Welzijnsschakels zouden bestaan. Dan vraag ik me af wat er zou gebeuren met de mensen die in armoede leven. Er zou nog veel meer verdoken armoede zijn als nu, want ik denk dat het dankzij de Welzijnsschakels is dat de mensen ermee léren en dùrven naar buiten komen.
Weet je ik vraag me soms af, had ik de stap naar UP niet gezet waar ik nu zou staan? NERGENS denk ik. Want dank zij de WZS ben ik sterk geworden.
Ook in Torhout is iedereen welkom in onze welzijnsschakel De Klapdeur.
Meer reflecties over armoede vind je hier.
De Klapdeur Torhout 
Plaats een reactie